در نمــــــازم خــــــم ابروی تو با یاد آمد

حـــالتی رفت که محراب به فریاد آمد
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد
باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند
موسم عـاشقی و کــــار به بنیــــاد آمد
بوی بهبود ز اوضـــاع جهـــان می‌شـــنوم
شـــادی آورد گـل و باد صبا شاد آمد
ای عروس هنــــر از بخت شکـــایت منما
حجلــــة حســــن بیارای که داماد آمد
دلفریبـــــان نبـــــاتی همه زیـــــور بستند
دلبــرمــــاست که با حسن خداداد آمد
زیر بارنــــد درخــــتان کــــه تعلـق دارند
ای خـــوشا سرو که از بار غم آزاد آمد
مطـــرب از گفـــته حافظ غزلی نغز بخوان
تـــا بگـویم کـــــه زعهد طربم یاد آمد

حافظ

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 90 بهمن 27ساعت ساعت 5:28 عصر توسط بی نشونه| نظر بدهید